Nederland telt meer dan 150.000 inwoners met wortels in Curaçao, Aruba, Bonaire, St. Maarten, St. Eustatius en Saba. Duizenden hiervan zijn op hun eigen manier succesvol. Stichting Ocan plaatst dit jaar elk week één van hen in de Spotlight. Deze week Doreen Lynch uit Saba, administratief medewerker bij de sociale dienst in Den Haag.

"Toen ik in november 1998 naar Nederland kwam, was de winter was net zo koud als nu. Min zeven, min acht graden. Voor iemand uit Saba was dat een soort cultuurshock. Ik had Nederlands op school geleerd, maar het is anders om het elke dag te spreken. Maar ik ben een doorzetter. Dus ik las veel boeken en ook de ondertiteling van televisieprogramma's. Want als je in Nederland woont, moet je de taal spreken. Het ging snel. Binnen een maand had ik een huis en na een jaar had ik een baan. Inmiddels werk ik achttien jaar bij de sociale dienst in Den Haag als administratief medewerker. Ik ben er ook voor opgeleid. Na de middelbare school volgde ik het Economisch Toeristisch Administratief Onderwijs op St. Maarten. Ik heb altijd aanvullende administratie cursussen gedaan, zodat ik bijna hetzelfde doe als een consulent. We handelen de loonstrookjes af voor mensen die bijverdienen, vakanties, vorderingen, beslagleggingen. You name it. Het is een lange lijst.''

Obstakels

"Ik heb altijd heimwee. Vooral als het koud is in Nederland. Ik hou van Saba. Het is het mooiste eiland dat ik ken en zo rustgevend. Als iemand me nu een groot geldbedrag zou geven of er was een goede baan, dan was ik morgen op Saba. Toch hoef ik niet per se terug. Ik heb het goed in Nederland. Ik werk veertig uur per week en daarnaast doe ik leuke dingen met mijn partner, mijn kinderen en kleinkinderen. Het was wel lastig met het overlijden van mijn ouders, maar als je wandelt met God, dan laat hij je de juiste weg volgen. In 2007 had ik dus het gevoel dat ik naar huis moest. Mijn vader zat in een verzorgingstehuis en ik heb hem elke dag opgezocht. Elke dag maakte ik foto's. In september reisde ik terug naar Nederland en mijn vader overleed in oktober. Met mijn moeder gebeurde hetzelfde. Ze had wat kwaaltjes, maar ze was niet ziek. Ik had het gevoel dat ik naar Saba moest om de verjaardag van mijn moeder te vieren. Ik was er in juli en augustus 2010. In november overleed ze na een operatie. Ik had dus afscheid genomen. Ik was voorbereid. Ik krijg elke keer kippenvel als ik het vertel. Ik mis ze, je geeft het een plek.''

Inspiratie

"God komt op de eerste plaats en dan pas de rest. Ik ga naar de kerk in Amsterdam. Vanwege de reis vanaf Den Haag is dat om de zondag. Ik zong negen jaar in een kerkkoor, ook solo, maar dat laat ik nu over aan jonge mensen. Het is hun kans. Alleen op Facebook zing ik soms nog. Ik schrijf ook graag gedichten in het Engels. Gewoon over dagelijkse dingen die me inspireren of over het geloof. De pastoor zei een keer dat het kleine psalmen leken.''

Dankbaar

''Mijn inzet om te leren heb ik waarschijnlijk vooral van mezelf, maar ik ben veel mensen dankbaar. Uiteraard mijn partner. Hij is een slimme man. Hij geeft me advies en richting. Mijn werkgevers hebben me ook veel kansen gegeven. 'Ik zie dat je meer kan', hoorde ik bij de sociale dienst. Ze adviseerden me om een extra cursus te volgen. Ik was dat al van plan, want je moet je voortdurend bij blijven scholen. Er veranderen voortdurend dingen. Gelukkig ben ik snel van begrip, ik pak dingen snel op.''

Hulp

"Ik help mijn kinderen, familie en vrienden als ze advies nodig hebben. Ik help ook anderen, maar hoe precies is iets tussen mij en God. Je gaat niet zeggen hoe je anderen mensen hebt geholpen.''

Tip

''Als je leergierig bent, kun je heel veel bereiken in Nederland, maar als je dat niet bent, dan wordt het moeilijk. Ik vind het jammer als landgenoten uit het Caribisch gebied dat niet zien. Ze wachten tot hun partner, vrienden of familie iets voor ze gaan doen, terwijl ze zelf het initiatief moeten nemen. Ik zie het bij de sociale dienst. De bijstand is een goed vangnet, maar het is niet voor eeuwig. Het is de bedoeling om uiteindelijk een baan te vinden en te werken. Dat is misschien wel moeilijk, maar sommige mensen hebben meer potentie dan ze denken. Een ander probleem is dat mensen in de schulden raken. Als ze geld hebben, dan geven ze het meteen uit. Ze willen per se die stoel voor 100 euro en niet de goedkopere stoel die ernaast staat. Hun ogen zijn te groot. Niet meer kopen dan wat je hebt.''

Foto credits en tekst Otti Thomas.