Nederland telt meer dan 150.000 inwoners met wortels in Curaçao, Aruba, Bonaire, St. Maarten, St. Eustatius en Saba. Duizenden hiervan zijn op hun eigen manier succesvol. Stichting Ocan plaatst dit jaar elke week één van hen in de Spotlight. Deze week advocaat Zayènne van Heesen-Laclé.

"De laatste twee jaar van het VWO volgde ik in Leiden. Mijn ouders waren onderwijzers op Aruba en wilden in Nederland verder studeren. Het plan was een jaar in Nederland te blijven. Het eerste jaar was alles nieuw. Toen mijn ouders besloten langer te blijven, was de lol voor mij er gauw af. Het tweede jaar was zwaar. Ik wilde de middelbare school afsluiten met vriendinnen op Aruba, dat ging niet door. Toen mijn ouders naar Aruba teruggingen, viel de impact mee. Ik was begonnen aan mijn studie rechten, ik had Nederlandse studievrienden en vrienden uit Aruba waren in Nederland om te studeren. Ik had me voorgenomen om terug te gaan na de geboorte van mijn kinderen, maar nu is dat moeilijk qua werk. Ik adviseer en procedeer over grote infrastructurele projecten: bruggen, sluizen, tunnels en industriële complexen. Mijn specialisaties zijn aanbestedingsrecht, complexe contracten en complexe bouwgeschillen. Waar ik mij de komende tijd verder in zou willen specialiseren is de circulaire bouw, waarin alle materialen tot het kleinste schroefje in kaart worden gebracht, zodat ze hergebruikt kunnen worden. De Arubaanse markt is niet toegespitst op dit gebied. Ik zou daar als jurist of universitair docent aan de bak kunnen, maar niet als specialist.''

Inspiratie

"Ik ben erg kennis gedreven. Misschien is het soms irritant voor anderen, maar ik neem nooit zomaar iets aan. Ik wil alles uitzoeken. Omdat ik goede cijfers behaalde, werd ik gevraagd te werken aan een wetenschappelijk proefschrift. Daar ben ik zeker trots op. Veel mensen promoveren als kroon op hun carrière, maar ik deed het direct na mijn studietijd. Ik was destijds de jongste gepromoveerde Arubaanse. Hierna zijn meer jonge Arubanen gevolgd. Mijn proefschrift ging over de gevolgen van het Europese liberaliseringsbeleid voor gereguleerde beroepsgroepen in Nederland, zoals het notariaat. Ik ben hierna advocaat geworden. Het eerste deel van mijn advocatenopleiding heb ik gewerkt in het financiële recht. Daarna heb ik mij gespecialiseerd in het Europese aanbestedingsrecht, internationale contractenrecht en bouwrecht .''

Helpen

"Ik had altijd een groot rechtvaardigheidsgevoel. In eerste instantie wilde ik diplomaat worden. De wereld een beetje beter maken en opkomen tegen onrecht. Mijn zus is wel diplomaat geworden en werkt bij de Wereldbank. Het zal een rol spelen dat onze ouders onderwijzers zijn. Als we naar de Dominicaanse Republiek reisden, moesten we van mijn vader ook krottenwijken bezoeken. Dat is de echte wereld, zei hij dan. Mijn ouders organiseerden activiteiten voor kinderen. Gymlessen, kinderkampen en een muziekfestival. Nu ze gepensioneerd zijn, organiseren ze culturele activiteiten. Hun laatste project had betrekking op Arubaanse muzikanten-trio's die populair waren in de jaren zestig en zeventig. In mijn werk heb ik uiteindelijk niets met mensenrechten gedaan. Ik probeer met name voor de eilanden iets te doen door deel te nemen aan verschillende besturen. Ik was bestuurslid van SIAA, de studievereniging voor Antilliaans en Arubaans recht, OCaN, Stichting ABC Advies en nu ben ik dat van het Genootschap Nederland-Aruba.''

Dankbaar

"Ik ben opgegroeid in een warme en liefdevolle familie, dus ik ben hen erg dankbaar. Ik heb ook veel te danken aan Nick Huls, mijn promotor. Ik heb tijdens mij studie- en promotietijd veel met hem gepubliceerd.  Mijn studie haalde ik op eigen kracht, maar hij stimuleerde me daarna. We hebben nog steeds een goede band met elkaar. Ik heb ook veel geleerd van mijn tijd bij OCaN, van Glenn Helberg, Roy Pieters en vele anderen. Zij stimuleerden me om als jonge vrouw gewoon mijn mening te uiten. Dat is op de eilanden niet vanzelfsprekend.''

Obstakels

"Studeren ging mij makkelijk af, maar ik heb hard gewerkt. Het komt niet zomaar aanwaaien. Ik ben zelf nooit tegengewerkt, maar ik heb wel gemerkt dat er sprake is van een glazen plafond. Ik werkte lang op de Zuidas in Amsterdam: een mannenbolwerk. Van de notarissen en advocaten die bij de Zuidas aan de slag gaan na hun studie is meer dan 70 procent vrouw, maar op het moment dat er carrière gemaakt kan worden, zakt het percentage naar twintig procent. Dat is niet eens een kwestie van tegenwerken. Het gaat veel subtieler. Na een bepaalde ervaringsjaar worden mannen beter beoordeeld. Zij worden vaker meegenomen naar buitenlandse beurzen, waar ze kennis maken met cliënten, die hen later ook weten te vinden. Mannen worden gefaciliteerd en vrouwen lopen promoties mis. Velen verlaten het beroep, al dan niet na een burnout. Ik kan me er nog boos over maken. Ook ik ben na acht jaar vertrokken. De zakelijke keurslijf van de Zuidas paste niet meer bij mij. Die wereld ging te veel over geld en cijfers.''

Tip

"Doe mee! Blijf niet in je eigen hoekje zitten. Ik vind het ook prettig om soms dingen te doen die bekend voor me zijn, maar het is zo belangrijk om deel te nemen aan de samenleving. Word vrijwilliger! Er zijn altijd handjes nodig. Daarvoor hoef je helemaal niet gestudeerd te hebben.''

Foto credits en tekst Otti Thomas